Tijdens het reizen maak ik heel veel mee. Soms te veel om na jaren te herinneren. Maar de échte ervaringen die indruk maken blijven maar al te goed bij me. Het eerste verhaal in deze reeks met reisverhalen (in willekeurige volgorde), is de dag dat ik een neushoorn tegenkwam en oog in oog met dit bijzondere dier kwam te staan.
Ik ben een natuur- en dieren freak en kan razend enthousiast worden wanneer ik dieren voor het eerst in het levende lijven in het wild spot. Mijn eerste ervaring met het spotten van wildlife, was in Costa Rica in het Manuel Antonio National park. Het was mijn eerste keer buiten Europa en de eerste keer dat ik verschillende zoogdieren, grote reptielen en kleurige insecten in het wild zag. Na deze indrukwekkende en uiterst bijzondere ervaring was mijn enthousiasme voor reizen niet meer te temmen.
In november 2018 maakte ik mijn eerste echte grote backpack rondreis door Zuidoost-Azië. In 3 maanden reisde ik door Thailand, Laos, Vietnam en Cambodja. Maar al snel begon mijn heimwee naar reizen toe te nemen en nam ik de rigoureuze stap om mijn baan op te zeggen en voor onbepaalde tijd op reis te gaan. In de zomer van 2019 startte ik mijn backpack avontuur in Zuidoost-Azië voor onbepaalde tijd.
Nadat ik mijn reis in Singapore was gestart, trok ik gedurende twee maanden door Indonesië, opgevolgd door buurland Maleisië. Daarna was het authentieke Myanmar aan de beurt en voordat ik opnieuw terug zou keren naar Indonesië, besloot ik af te reizen naar het verder afgelegen Nepal voor 3 weken.
Reizen in Nepal
Nepal is een bestemming die niet bij iedereen in goede aarde valt. Het is een land van uitersten en kent een uitgesproken cultuur, chaotische steden en ruige natuur. Eerlijk is eerlijk, van steden ben ik geen groot fan, maar van de Nepalese steden werd ik echt een beetje verdrietig.
Motoren en barrels van auto’s scheuren door de kleine straatjes en op meerdere hoeken van de straat komt een mix van van rottend vlees, afval en kruidige gerechten je tegemoet. Dat neemt niet weg dat het land een enorm rijke en kleurige cultuur kent waar religie een grote rol speelt.
Chitwan National Park
Grijs is niet mijn kleur, dus ruilde ik al vrij snel na aankomst het grauwe decor om voor groene bossen en wilde jungle. En zo belandde ik uiteindelijk in het Chitwan national park. Het maar liefst 932 km² grootte park is in 1973 opgericht en daarmee het oudste nationaal park van Nepal.
Met meer dan 350 vastgestelde vogelsoorten, telt Chitwan één van de hoogste concentraties vogelsoorten ter wereld. Maar de combinatie van riviervlaktes en jungle maakt Chitwan ook een perfect leefgebied voor de Bengaalse tijger, de Indische olifant en verschillende panter-soorten. Maar waar Chitwan écht om bekend staat is dat het de op één na grootste populatie Indische neushoorns ter wereld herbergt.
De neushoorns waren lange tijd doelwit van stroperij vanwege hun hoorns maar na de officiële oprichting van nationaal park kon er eindelijk een halt aan het jagen worden toegeroepen. Nadat er in 1968 werd geconcludeerd dat er nog maar 108 neushoorns in het gebied leefden, heeft de populatie zich kunnen herstellen tot 605 neushoorns in 2015.
Met mijn passie voor natuur en wildlife keek ik ontzettend uit naar mijn bezoek aan Chitwan. Vroeg in de ochtend stapte ik in de bus van het plaatsje Bandipur naar Sauraha, het dorp aan de rand van het park. Nadat ik had ingecheckt in de ecolodge, besloot ik het dorp te voet te verkennen. Om alvast een voorproefje te krijgen van het nationaal park, besloot ik een wandeling te maken naar de rivier die het dorp en het park van elkaar scheidt.
Oog in oog met een neushoorn
Na slechts 5 minuten wandelen zag ik een kolossaal gestalte aan het einde van de stoffige straat. Na drie keer knipperen viel m’n mond open. Het is een neushoorn! Deze vriendelijke reus besloot een wandeling te maken door het dorp. Ik heb deze vrouwelijke neushoorn omgedoopt tot Maya.
Niet veel later werd ze vergezeld door beduusde locals en toeristen en vielen er verbaasde kreten als: “Is dat een neushoorn in de straat?”, “Is dat een échte neushoorn?”. Het opvallende was dat de neushoorn bizar rustig bleef, ondanks dat de groep geïnteresseerde mensen toenam. Deze rustige houding merkten de mensen ook en één voor één waagde ze zich steeds iets dichterbij.
De eerste waaghals raakte de neushoorn voorzichtig aan. Vervolgens besloten anderen gewaagde selfies te maken met hun hoofd zo dicht mogelijk bij de hoorn. Wetende dat neushoorns onvoorspelbaar kunnen reageren, hield ik mijn hart vast toen meerdere mensen zich voor de neushoorn bevonden.
Maya slenterde op haar dooie gemakje over het asfalt en passeerde verschillende restaurants en hotels. Een groepje honden in de straat vonden het wel mooi geweest en begonnen wild tegen de neushoorn te blaffen om hun territorium te verdedigen. Ook hier trok ze zich niets van aan en wandelde rustig door.
De auto die door de straat gereden kwam was een perfecte plek om even het hoofd te rusten en na een minuutje pauze continueerde Maya haar wandeling door de straat.
Terug naar het park, jij!
Na een rustige wandeling door het dorp, begon Maya steeds verder weg van het nationaal park te wandelen. Wie kon haar laten omdraaien? Misschien een groepje mensen of een jeep die het pad zou blokkeren? Geen van allen. In plaats daarvan nam een oudere vrouw in de zeventig gewaad in lange bloemetjes jurk, het heft in eigen handen.
Gewapend met een dunne bamboestok liep ze naar Maya toe en begon op de straat te slaan om het dier te laten omkeren. Dat had effect, want Maya schrok zodanig dat ze zich snel omdraaide. Nog een tik tegen haar kont en ze begon op een drafje te lopen. De oudere vrouw begeleide haar als een veehouder de juiste richting op.
Maya sloeg vervolgens een zijstraatje in richting een tuin met een schuurtje waar rijen was hing te drogen. Ze liep recht naar de frisgewassen was en verdween met haar grote lichaam tussen de witte handdoeken. Want achter de was stond een echte traktatie op haar te wachten. Knisperend vers lang gras!
Hier was ze helemaal in haar element en kon ze zich rustig aan het sappige gras tegoed kon doen terwijl de grote menigte langzaam verdween.
Ik besloot langzaam dichterbij te komen en knielde vlak naast haar neer. Ik kon haar recht in haar donkere ogen aankijken en de bruine haartjes op haar oren bewonderen.
Op een gegeven moment was ik nog maar een halve meter van haar verwijderd. Voorzichtig stak ik mijn hand uit. Zodra ik mijn hand op de warme gepantserde huid legde, gierde een stroom van adrenaline door m’n lijf. Haar huid voelde extreem stevig en warm aan. Ik heb een wilde neushoorn aangeraakt!
Om zo dichtbij zo’n machtig dier te staan was onwerkelijk en heel bijzonder om mee te maken.
